Fake-schade
‘Een foto van een chocoladereep met daarnaast een stukje glas’, geeft Timman als voorbeeld. ‘Of van een kapotte zuivelverpakking waar een lelijke hoek plastic uitsteekt. Mensen posten het op social media. Natuurlijk zijn sommige klachten terecht. Maar steeds vaker zien we dat mensen zo’n foto gewoon zelf in elkaar zetten en vervolgens onderhands een bedrag claimen als ‘schadevergoeding’. Dit soort ‘fake-schade’ is een fenomeen waar enkele bedrijven al dagelijks mee te maken hebben.’

Schakel verzekeraar in
Sommige bedrijven zijn volgens Timman geneigd aan zo’n geldclaim toe te geven, om imagoschade te voorkomen en ervan af te zijn. ‘Waarmee ze dus onterecht benadeeld worden. Wij adviseren in alle gevallen om de rug recht te houden en niet zelf te onderhandelen met deze mensen. Je kunt dit soort zaken het beste via de verzekeraar laten afhandelen waar je je aansprakelijkheidsverzekering hebt afgesloten. Daar worden claims serieus bekeken en professioneel afgehandeld. Terechte claims worden gehonoreerd, valse claims worden adequaat gepareerd.’

In de Nederlandse food- en feedsector staan kwaliteit en voedselveiligheid voorop. Niet alleen wet- en regelgeving zijn streng, ook de normen die bedrijven zelf hanteren zijn hoog. Gaat er onverhoopt toch een keer iets mis? Dan zijn social media vandaag de dag belangrijke communicatiekanalen, omdat je er in korte tijd veel mensen mee kunt bereiken. Maar steeds vaker blijken diezelfde social media ook een nieuwe ‘vijand’ van food- en feedbedrijven te zijn, ziet Bob Timman, senior schadebehandelaar bij Meijers.

Advies: ingangscontrole contractueel verplichten
Of die minder strengere norm er nu wel of niet komt, preventie staat altijd voorop. Tussenleveranciers en foodproducenten kiezen daarom voor strenge ingangscontroles. Wij adviseren hen diezelfde ingangscontroles ook als contractuele verplichting vast te leggen in de leveringsafspraken die zij met hun afnemers maken. De kans op het overschrijden van de ethyleenoxide-norm wordt met zo’n inspanningsverplichting verkleind. En mocht er in een product of partij toch sprake zijn van een te hoge hoeveelheid ethyleenoxide, dan kan de daaruit voortvloeiende schade samen worden gedragen.

Regelmatig bevatten producten een te hoge hoeveelheid ethyleenoxide. Met terugroepacties (recalls) als gevolg. Een bekend voorbeeld zijn uit India afkomstige sesamzaden, die onder andere in crackers worden verwerkt. Het bestrijdingsmiddel zit verder in tal van andere producten, waaronder smeerkaas, soepen, dressings en roomijs. De in de EU toegestane maximale hoeveelheid ethyleenoxide is 0,1 mg per kilo, de NVWA ziet hier op toe. Recall- en productcontaminatie-
verzekeringen bieden geen dekking tegen een te hoge hoeveelheid ethyleenoxide, omdat het middel op de lijst met uitgesloten grondstoffen staat. Soms is er sprake van (gedeeltelijke) dekking via een aansprakelijkheids-
verzekering. Dit wordt uiteraard bekeken per individueel geval en hangt af van de verzekeringsvoorwaarden. 

Roep om verlagen van de norm
Bij overschrijding van de norm kan de financiële schade bij een terugroepactie ook hoog zijn. En dan met name voor tussenleveranciers en foodproducenten. Zij moeten hun klanten - denk aan supermarkten en andere retailers - en consumenten compenseren, producten vernietigen en de productie opnieuw opstarten met nieuwe grondstoffen. Steeds vaker klinkt de roep om een lagere normering, zoals bijvoorbeeld in Amerika en India het geval is.